Mèh

Zullen we schapekooitje doen?

De Schaapskooi in Heinkenszand houdt lammetjesdagen. Het is niet erg om, zoals ik hier doe, te bekennen dat je dacht dat lammetjes in de lente geboren worden. In de stal lagen toch veel lammetjes en twee echo-mannen lieten nog meer ongeboren lammetjes zien (met lichte trots vermeldend dat ik een schapenhartje heb zien kloppen). Meer verwondering bij het zien van kop en staart. Vroeger, toen-ik-nog-jong-was, mochten staarten gecoupeerd worden. Daarom is het zien van een schaap met lange staart een gek gezicht. En de schapenkop is fascinerend. Neem het heerlijke wezenloze gestaar en dan de vormen van de kop! Weg met kinderboekenanatomie. Een schapenkop is niet rond, niet eenvoudig en niet egaal wit. Een hoge neus, sterke kaken en de tientallen kleuren door de beenstructuur, aderen en ogen. Prachtig. 

Reclameblok

Om van de gelegenheid gebruik te maken wil ik hier wat reclame maken. Ondanks mijn party-antipathie hield ik afgelopen najaar een party. Dit keer geen schoonmaakmiddelen of voorraadkastvulling maar wollen dekens en kussens. Sinds enkele maanden slapen wij op en onder 100% pure wol. Wee voor degene die nog onder deken van veren of plastic slaapt! Geen kou en geen gezweet, gewoon goed. Om met de verkoper te zeggen: bijzonder aangenaam.. (Na dit succesverhaal ben ik meer gaan letten op mijn winterkleding. Ik bedank voor vest van acryl, minstens 15% wol en anders niet.)

Dierenliefde

Tijdens het schapengapen raken we in gesprek met de boer. Een ooi staat apart want hij had ze (= de lammetjes) vannacht al verwacht. Maar de boer verteld met nog meer vuur over een ander soort aanwas van de kudde. Met fonkelende ogen laat de boer ons weten dat het zo jammer is dat de pas gekochte ram er nog niet is. In de stal loopt al een ram rond met een gewicht van 110 kilo. Het nieuwe kuddedier weegt maar liefst 150 kilo! In tegenstelling tot mensen bepaald het gewicht van een ram zijn kwaliteit.

Naast het gewicht van de ram is overwicht een kwaliteit. Alsof het niks is verteld de boer ons dat de rondrennende ram met gemak een kudde van 100 vrouwen aankan. Meer kan ook maar dan is de ram totaal versleten als hij terugkomt. En om daarna wijselijk te concluderen dat het liefdesleven van mensen gelukkig anders is..

Pro-dip!

Reis of trek?
Weer een 'nieuw' kookboek van Jamie Oliver staat tussen de biebboeken. In het kookboek Jamie's reizen staan recepten uit Italie, Spanje, Griekenland, Marokko, Zweden en Frankrijk. Een tijdje geleden heb ik Zweden uitgetest met de welbekende Ikea-ballen (inclusief vossenbessensaus). Dat was in ieder geval een succes. Dus op naar het volgende succes: Marokko.

(Voor)bereiding?
Ondanks de supermarktverschrikking (wat was dat erg!) heb ik alle boodschappen in huis kunnen halen. Gember, avocado en een vers korianderplantje. Een volgende voorbereiding was de kip een marinade-bad geven. Bakje in de koelkast of zoals Jamie het zegt: whack it in the oven, of fridge in dit geval. Door werk / een ander goed boek van de bieb veranderden de zelfgemaakte pitabroodjes in afbakbroodjes. Maar ook dat kon de (voor)bereiding niet verslechteren. Het spannendste gedeelte was toch wel die donkerbruine avocado. 

Avocadodip?
Nog nooit eerder had ik een avocado in huis. Terwijl ik weet hoe lekker het kan zijn! Daarnaast ziet de vrucht er fascinerend uit. En wat een grappige ervaring was dat! Ooit een avocado gesneden en geschild? Het voelt als het doorsnijden van een hele zachte aardappel met een hele grote kersenpit erin. Het recept vermelde om de avocado te schillen. Dus ik neem het puntmesje ter hand. Niet nodig! Net als een mandarijntje kon ik hem schillen of pellen dus. Avocado prakken met knoflook, pepertje, citroen, komijn, koriander en olijfolie. Alsof je het al ruikt en je speekselklieren beginnen te werken.  

Klaar?
Een belangrijk onderdeel in de keuken is geduld. Terwijl het brood in de oven ligt en de avocadodip op tafel staat moet de kip nog even grillen. En als je het allemaal ruikt duurt het best een poosje. Volgens de regels wel 5 - 7 minuten. Het scheelt wel dat alle spiesjes (2 kipfilets) tegelijk in de pan passen. Als dan eindelijk de 'mooie schroeiplekjes', naar het recept, verschijnen ben ik blij. Laten we de kipkebabs met avocadodip snel proeven!  

En of het lekker was? Reken maar!

Mos(t) nie!

Het volgende onkruidproject heeft plaatsgevonden. Na de uitgebloeide amaryllis kwamen de witte hyacinten. Inmiddels zijn de hyacinten in bloei. Dit project viel wel wat tegen: de witte schaal past niet echt mooi in het geheel, ik heb zilveren parels in het mos gestopt terwijl ik niet van parels hou en de hyacinten bloeien krom. Ondanks de tegenvallers geniet ik van de geurende en bloeiende hyacinten op een bedje van onkruid eh.. mos.

Gratis

Voor niets gaat de zon op zei ooit een wijze man. Een verstandige spreuk omdat we inderdaad gratis kunnen genieten van het licht en de warmte van de zon. Naast de zon zijn er weinig dingen gratis op aarde. Ga de stad in en je zult merken dat er weinig gratis is. Toch stopt dit niemand om vooral in december veel geld uit te geven. Sinterklaas, kerst en nieuwjaar worden benut om (veel) inkopen te doen. En of het nu gaat om etenswaren of cadeau's: het kost veel geld. Toch heeft de cadeaumaand bij uitstek ook voordelen: de winkeliers delen kerstpresentjes uit. Naast de boodschappen van het lijstje kwam ik thuis met extra dingen, helemaal voor niets! Drie kerstballen, een kookboek met daarin stamppotten, stoverijen en andere ovenschotels en een lepeltje met daarop een sneeuwpopje. Dan gaat toch even het zonnetje schijnen als je zoveel dingen krijgt, voor niets!

Jubeldejubel!

Zo blij als een kind ben ik vandaag en ik zal jullie uitleggen waarom. Een tijdje geleden kreeg ik een uitnodiging om op 12, 14 of 15 december een kerstpakket te komen kiezen. Tijdens een heuse 'fair' zouden diverse merken hun producten presenteren. En er was veel: boeken, mp3spelers, bio-ethanol-windlichten, design eier-mini-fattboys, tassen, sieraden, abonnementen op een tijdschrift, parfum, fotolijstjes, spelletjes, wijn die je eerst kon proeven... Toen ik bijna alles gezien had zag ik 'mijn' cadeau. Al heel, heel, heel lang wil ik dit mooie maar dure cadeau hebben. Cake, brood, salade of pudding alles gaat op de Zeeuwse tour. Sinds vandaag heb ik een Zeeuwse-knop-bakblik!

 

Kleintjes worden groot

Het verhaal over de amaryllis gaat verder. Uit de steeds langer wordende steel zijn vier grote knoppen tevoorschijn gekomen. Deze knoppen zijn vier hele mooie bloemen geworden! Ik vind het zo leuk dat ik het hele proces, van kale bol tot joekel-toeters van bloemen, gevolgd heb. Iedere dag was er wel iets anders of iets nieuws. Helaas merk ik dat de bloemen al wat minder worden. Daarom staat het volgende zelfmaak-kadootje alweer klaar.

Afgelopen week heb ik een bakje met drie hyacintenbollen gekocht. De bollen van paarse en roze hyacinten zijn bruin maar ik vond witte hyacinten. Die hebben een cremekleurige bol! Mijmerend voor die bloembak zag ik het helemaal voor me: groen mos, witte bol, groene steel, witte bloem..   

Weer een 'hobby' erbij!

Marsepein 
Op mijn verlanglijstje had ik behoorlijk wat dingen staan. Een item op de lijst was: marsepein. Een niet bijster origineel sinterklaascadeau maar ik lust het ontzettend graag. Ik had er bij vermeld dat ik het graag van de bakker wilde of zoiets dergelijks. Hopend op een smaakvolle marsepein in plaats van de namaaksmaak-suikerplofkopvarkentjes uit de supermarkt.

Gefopt
Na het lezen van het lieve gedicht van de sint mocht ik de cadeautjes openmaken. Mijn neefje gaf het laatste cadeautje: een fopcadeau!! Superspannend natuurlijk om ook een echte suprise gemaakt te hebben. Het pakje had het formaat boek. Na vier lagen cadeaupapier en plakband verscheen een doosje. En nog een doosje. Of was het nog een laag papier en tape? Uiteindelijk tot grote hilariteit van de inpakker verscheen het cadeau. Schoonzus kocht voor mij geen varken, geen sinaasappeltje of plankje worst van marsepein. Maar twee pakjes echte marsepein, rode en witte!

Beeldhouwen
Het was zo verrassend en leuk om geen bestaand marsepein-figuur te krijgen maar ongevormde marsepein. Het voelde ongeveer zoals Leonardo da Vinci keek naar een stuk marmer (hij zag daar als het ware het beeld al in opgesloten). In die twee blokken marsepein zag ik roosjes, cadeautjes, snoepjes en allerlei beestjes. Na de fimoklei ervaring is dit het volgende wat ik uit wil proberen. Kom maar op met die marsepeinklus!

Doen 
Vanavond rond een uur of negen was het energiepeil een eind gedaald. Tegenwoordig heb ik iets verzonnen op een laag energielevel of 'geen-zin-bui'. Bijvoorbeeld: na het eten heb ik zo geen zin in het opruimen van de pannenzooi. Dus dat zeg ik dan hardop: ik heb er geen zin in, ik doe het niet meer. En dan ga ik aan de slag. Helpt de laatste tijd ongekend goed. Dus ook vanavond: ooh wat ben ik futloos. En daarna ga ik aan de slag.
Op youtube kijk ik een aantal filmpjes hoe je dingen moet maken van marsepein. Dan het zeil op tafel en wat spullen erbij pakken (mesje, sateprikkers, bakmatje, beker als roller en poedersuiker). Na 60 minuutjes knutselen is mijn energieniveau niet gedaald maar zo ver gestegen dat ik dit blog nog tik. Om kwart voor 11 's avonds. Het enige wat ik nu echt moet doen is naar bed!