Een kleine week geleden, op de meest druilerige dag van de week, ben ik een dagje naar tante geweest met Noa. Met de bus is voor een peuter een waar avontuur. Op het busstation konden we gelijk instappen zodat we niet buiten hoefden te wachten. Terwijl we ons installeerden maakte zij zich vooral druk om het feit: "Waar zijn de wielen van de bus?". Begrijpelijk dat mama een groot fan van het liedje The weels of the bus graag de wielen van de bus heeft laten zien. Probleem uit de lucht.
De bustocht van Zuid-Beveland naar Schouwen-Duiveland gaat over twee bruggen, bij Katseveer en de Zeelandbrug. Door de vele regen een minder groot spektakel dan normaal en het is wonderlijk dat een kind het (bijna) niet lijkt te vatten dat we over water heen rijden. Bij het zien van de open brug en de boten leek er een lampje te gaan branden.
Tante kwam ons ophalen van de bushalte en het zag er naar uit dat we niet kwamen opdagen. De buschauffeuse deed de achterdeur niet open, terwijl Noa op het stopknopje gedrukt had. Dankzij wat geroep van mij en andere passagiers, bedankt meneer voor het imponerende gebruik van uw stembanden, konden we toch uitstappen. Noa wilde bij tante gelijk alles zien en besloot na nog geen 45 seconden dat ze ook de bovenverdieping wilde bekijken (dit is helemaal hip tegenwoordig). Daarna hebben we ons vermaakt door te knutselen, te lunchen, boekjes te lezen en om een boodschap te lopen. Ondanks de hele dag regen hebben wij ons kostelijk vermaakt.
