Op de terugweg van het azc kwam ik langs de Agrimarkt. Eigenlijk had ik heel hard broodbeleg nodig. Maar ik fietste net zo lekker, het was druk en eigenlijk had ik gewoon geen zin. Om onverklaarbare reden had ik opeens wel zin om naar de Hema te gaan. Daar aangekomen bedacht ik dat ik nu net zo goed door kon lopen naar de H&M voor dat basic zwarte, lange mouwen shirt wat ik hard nodig heb (tijdens deze half winter - half zomer periode heb ik gebrek aan lange mouwen shirten). Had ik even geluk dat ik een vestje in de sale vond, een ander leuk bloemetjes t-shirt en een donkerblauw katoenen rib shirt met lange mouw. Doorgegaan in mijn dwarse bui besloot ik dat het geen weer was om het zwarte shirt, wat ik nodig heb, te kopen. Prima beslissing want bij de kassa aangekomen kreeg ik een kadobon van €5,-. Kan ik daar mooi volgende keer een zwart shirtje van kopen. Als het regent.
2 halen, niks betalen
Natuurlijk kon ik het nu niet maken om thuis te komen met kleding en geen beleg. Dus bij de Hema haal ik wat vleeswaren. De kassière vraagt of ik er een gratis pak koffie bij wil. Compleet beduusd, want binnen 10 minuten twee keer iets gratis krijgen is fenomenaal, stamelde ik iets wat doorging als ja. Raar eigenlijk want man drinkt senseo dus ik heb niets aan een pak filterkoffie. Maar toch bedankt mevrouw van de Hema, ook al was u niet zo vrolijk als ik. Nogmaals hetzelfde
Op naar mama die een pannetje pastasaus voor ons in de koelkast heeft staan. Naar mijn idee is de eigenschap om altijd meer eten dan nodig te maken erfelijk. In mijn geval gaat het hierbij vooral om het maken van saus of 'vulling' (zoals gehakt met groente voor in wraps). Het lijkt soms zo weinig in de pan en dan besluit ik nog maar meer te maken. Hebben meer mensen hier last van? Misschien is het slim om te pan te verkleinen in plaats van de porties te vergroten. Maar goed. Mama kreeg in ruil voor de pastasaus het pak koffie. Ook weer opgelost.
Vriendelijk bedankt en alstublieft
Man komt thuis en vraagt of ik zijn vest kan aanpakken. Ik pak het vest aan en daaronder hij houdt een prachtig doosje in zijn handen. Een attent paaskado van de vrouw van zijn baas. Dat is toch lief (en lekker)! Ik weet niet of dit paasei gevuld met verschillende paaseitjes de pasen gaat halen want we konden ons na het eten niet inhouden om alvast een stukje te proeven.. Grappig is dat ik man vandaag ook een kadootje had meegegeven: een fles zelfgemaakte advocaat en een zeeuwse knop cake. Mensen blij maken met leuke kadootjes blijft leuk. En kadootjes krijgen misschien nog wel leuker.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten