Pagina's

woensdag 19 maart 2014

Heeft u ook tijd te koop?


Stoffenbeurs of stoffenspektakel. Iedere keer als ik de grote hal met een heleboel kraampjes vol stoffen en fornituren zie slaat mijn systeem op tilt. Er is zoveel, waar moet ik beginnen? Gelukkig dat ik (nog) niet goed kan naaien en ik met een klein budget binnen stapte met mijn lijstje keurig in mijn tas. Als beginnend naaister zal ik me eerst maar eens storten op een lading slabben van badstof en een apart roze stofje wat ik als extra lekkage-dekking ga gebruiken. Had verwacht veel slabben nodig te hebben maar een baby verbruikt er heel, ontzettend, erg veel. Verder nog wat vilt en lintjes gekocht om haar box-mobiel (ooit) te veranderen..  

Ook heb ik weer een portie kringloopgeluk gehad vandaag. De auto volgeladen met een volle doos, een grote tas en losse spullen voor de ruilwinkel. Gisteravond weer even een uurtje tekeer gegaan op zolder en stukje bij beetje raakt het opgeruimd, hoera! Kon het alleen niet laten even te neuzen in de winkel, vond dit schattige borduursel wat ik niet kon laten liggen. Het glasplaatje is vies, het borduursel is smoezelig maar wat een doddig plaatje. De kopjes zijn voor mama die graag een blauwe etagère wil. En zo zaten we weer voor een dubbeltje op de eerste rang.



Het enige wat heel fijn zou zijn om te kopen of te krijgen is wat tijd of ruimte. Hoor ik gelijk iemand denken: wat zeur je als je net naar de stoffenbeurs en ruilwinkel bent geweest in je vrije tijd? En hoe is dit blog er dan gekomen? Maar ik bedoel dat ik graag even zou willen onthaasten, even alles 'uit' en even helemaal niks. Het hoofd zit gewoon enorm vol, mijn weerstand is te laag met gehoest en geproest als gevolg en het werk wisselt elkaar in rap tempo af.

Misschien moet ik eens wat meer worden als dat boerinnetje van het borduursel. Ze ziet eruit dat ze haar zaakjes goed op orde heeft. Alles aan kant, was aan de lijn, kinders in bed en eten op tafel. Daarnaast ziet ze er kordaad uit met de armen over elkaar, wachtend op een kopje koffie. Nog even en ik kan ook zo gaan zitten, met een beetje geluk krijg ik er nog een stukje taart bij ook (verjaardagsfeestje). Wie weet doe ik dan wel heel even mijn ogen dicht. Om te genieten van alle drukte om me heen. Want ik kan heel veel klagen over drukte en weinig rust in het hoofd. Maar mensen wat ben ik toch blij met alles om me heen! 

Voor iedereen die zich even geen raad weet met allerlei drukte, problemen of kopzorgen. Doe net als die boerinnen: zitte mi jen èremen over mekoare, bakje leut drbie in teal je zeheniengen (zitten met je armen over elkaar, koffie erbij en tel je zegeningen). 

2 opmerkingen: