Pagina's

dinsdag 27 december 2011

Mèh

Zullen we schapekooitje doen?
De Schaapskooi in Heinkenszand houdt lammetjesdagen. Het is niet erg om, zoals ik hier doe, te bekennen dat je dacht dat lammetjes in de lente geboren worden. In de stal lagen toch veel lammetjes en twee echo-mannen lieten nog meer ongeboren lammetjes zien (met lichte trots vermeldend dat ik een schapenhartje heb zien kloppen). Meer verwondering bij het zien van kop en staart. Vroeger, toen-ik-nog-jong-was, mochten staarten gecoupeerd worden. Daarom is het zien van een schaap met lange staart een gek gezicht. En de schapenkop is fascinerend. Neem het heerlijke wezenloze gestaar en dan de vormen van de kop! Weg met kinderboekenanatomie. Een schapenkop is niet rond, niet eenvoudig en niet egaal wit. Een hoge neus, sterke kaken en de tientallen kleuren door de beenstructuur, aderen en ogen. Prachtig. 

Reclameblok
Om van de gelegenheid gebruik te maken wil ik hier wat reclame maken. Ondanks mijn party-antipathie hield ik afgelopen najaar een party. Dit keer geen schoonmaakmiddelen of voorraadkastvulling maar wollen dekens en kussens. Sinds enkele maanden slapen wij op en onder 100% pure wol. Wee voor degene die nog onder deken van veren of plastic slaapt! Geen kou en geen gezweet, gewoon goed. Om met de verkoper te zeggen: bijzonder aangenaam.. (Na dit succesverhaal ben ik meer gaan letten op mijn winterkleding. Ik bedank voor vest van acryl, minstens 15% wol en anders niet.)

Dierenliefde
Tijdens het schapengapen raken we in gesprek met de boer. Een ooi staat apart want hij had ze (= de lammetjes) vannacht al verwacht. Maar de boer verteld met nog meer vuur over een ander soort aanwas van de kudde. Met fonkelende ogen laat de boer ons weten dat het zo jammer is dat de pas gekochte ram er nog niet is. In de stal loopt al een ram rond met een gewicht van 110 kilo. Het nieuwe kuddedier weegt maar liefst 150 kilo! In tegenstelling tot mensen bepaald het gewicht van een ram zijn kwaliteit.
Naast het gewicht van de ram is overwicht een kwaliteit. Alsof het niks is verteld de boer ons dat de rondrennende ram met gemak een kudde van 100 vrouwen aankan. Meer kan ook maar dan is de ram totaal versleten als hij terugkomt. En om daarna wijselijk te concluderen dat het liefdesleven van mensen gelukkig anders is..

zaterdag 24 december 2011

Pro-dip!

Reis of trek?
Weer een 'nieuw' kookboek van Jamie Oliver staat tussen de biebboeken. In het kookboek Jamie's reizen staan recepten uit Italie, Spanje, Griekenland, Marokko, Zweden en Frankrijk. Een tijdje geleden heb ik Zweden uitgetest met de welbekende Ikea-ballen (inclusief vossenbessensaus). Dat was in ieder geval een succes. Dus op naar het volgende succes: Marokko.

(Voor)bereiding?
Ondanks de supermarktverschrikking (wat was dat erg!) heb ik alle boodschappen in huis kunnen halen. Gember, avocado en een vers korianderplantje. Een volgende voorbereiding was de kip een marinade-bad geven. Bakje in de koelkast of zoals Jamie het zegt: whack it in the oven, of fridge in dit geval. Door werk / een ander goed boek van de bieb veranderden de zelfgemaakte pitabroodjes in afbakbroodjes. Maar ook dat kon de (voor)bereiding niet verslechteren. Het spannendste gedeelte was toch wel die donkerbruine avocado. 

Avocadodip?
Nog nooit eerder had ik een avocado in huis. Terwijl ik weet hoe lekker het kan zijn! Daarnaast ziet de vrucht er fascinerend uit. En wat een grappige ervaring was dat! Ooit een avocado gesneden en geschild? Het voelt als het doorsnijden van een hele zachte aardappel met een hele grote kersenpit erin. Het recept vermelde om de avocado te schillen. Dus ik neem het puntmesje ter hand. Niet nodig! Net als een mandarijntje kon ik hem schillen of pellen dus. Avocado prakken met knoflook, pepertje, citroen, komijn, koriander en olijfolie. Alsof je het al ruikt en je speekselklieren beginnen te werken.  

Klaar?
Een belangrijk onderdeel in de keuken is geduld. Terwijl het brood in de oven ligt en de avocadodip op tafel staat moet de kip nog even grillen. En als je het allemaal ruikt duurt het best een poosje. Volgens de regels wel 5 - 7 minuten. Het scheelt wel dat alle spiesjes (2 kipfilets) tegelijk in de pan passen. Als dan eindelijk de 'mooie schroeiplekjes', naar het recept, verschijnen ben ik blij. Laten we de kipkebabs met avocadodip snel proeven!  

En of het lekker was? Reken maar!

donderdag 22 december 2011

Mos(t) nie!

Het volgende onkruidproject heeft plaatsgevonden. Na de uitgebloeide amaryllis kwamen de witte hyacinten. Inmiddels zijn de hyacinten in bloei. Dit project viel wel wat tegen: de witte schaal past niet echt mooi in het geheel, ik heb zilveren parels in het mos gestopt terwijl ik niet van parels hou en de hyacinten bloeien krom. Ondanks de tegenvallers geniet ik van de geurende en bloeiende hyacinten op een bedje van onkruid eh.. mos.

donderdag 15 december 2011

Gratis

Voor niets gaat de zon op zei ooit een wijze man. Een verstandige spreuk omdat we inderdaad gratis kunnen genieten van het licht en de warmte van de zon. Naast de zon zijn er weinig dingen gratis op aarde. Ga de stad in en je zult merken dat er weinig gratis is. Toch stopt dit niemand om vooral in december veel geld uit te geven. Sinterklaas, kerst en nieuwjaar worden benut om (veel) inkopen te doen. En of het nu gaat om etenswaren of cadeau's: het kost veel geld. Toch heeft de cadeaumaand bij uitstek ook voordelen: de winkeliers delen kerstpresentjes uit. Naast de boodschappen van het lijstje kwam ik thuis met extra dingen, helemaal voor niets! Drie kerstballen, een kookboek met daarin stamppotten, stoverijen en andere ovenschotels en een lepeltje met daarop een sneeuwpopje. Dan gaat toch even het zonnetje schijnen als je zoveel dingen krijgt, voor niets!

woensdag 14 december 2011

Jubeldejubel!

Zo blij als een kind ben ik vandaag en ik zal jullie uitleggen waarom. Een tijdje geleden kreeg ik een uitnodiging om op 12, 14 of 15 december een kerstpakket te komen kiezen. Tijdens een heuse 'fair' zouden diverse merken hun producten presenteren. En er was veel: boeken, mp3spelers, bio-ethanol-windlichten, design eier-mini-fattboys, tassen, sieraden, abonnementen op een tijdschrift, parfum, fotolijstjes, spelletjes, wijn die je eerst kon proeven... Toen ik bijna alles gezien had zag ik 'mijn' cadeau. Al heel, heel, heel lang wil ik dit mooie maar dure cadeau hebben. Cake, brood, salade of pudding alles gaat op de Zeeuwse tour. Sinds vandaag heb ik een Zeeuwse-knop-bakblik!

 

zaterdag 10 december 2011

Kleintjes worden groot



Het verhaal over de amaryllis gaat verder. Uit de steeds langer wordende steel zijn vier grote knoppen tevoorschijn gekomen. Deze knoppen zijn vier hele mooie bloemen geworden! Ik vind het zo leuk dat ik het hele proces, van kale bol tot joekel-toeters van bloemen, gevolgd heb. Iedere dag was er wel iets anders of iets nieuws. Helaas merk ik dat de bloemen al wat minder worden. Daarom staat het volgende zelfmaak-kadootje alweer klaar.
Afgelopen week heb ik een bakje met drie hyacintenbollen gekocht. De bollen van paarse en roze hyacinten zijn bruin maar ik vond witte hyacinten. Die hebben een cremekleurige bol! Mijmerend voor die bloembak zag ik het helemaal voor me: groen mos, witte bol, groene steel, witte bloem..   

woensdag 7 december 2011

Weer een 'hobby' erbij!

Marsepein 
Op mijn verlanglijstje had ik behoorlijk wat dingen staan. Een item op de lijst was: marsepein. Een niet bijster origineel sinterklaascadeau maar ik lust het ontzettend graag. Ik had er bij vermeld dat ik het graag van de bakker wilde of zoiets dergelijks. Hopend op een smaakvolle marsepein in plaats van de namaaksmaak-suikerplofkopvarkentjes uit de supermarkt.

Gefopt
Na het lezen van het lieve gedicht van de sint mocht ik de cadeautjes openmaken. Mijn neefje gaf het laatste cadeautje: een fopcadeau!! Superspannend natuurlijk om ook een echte suprise gemaakt te hebben. Het pakje had het formaat boek. Na vier lagen cadeaupapier en plakband verscheen een doosje. En nog een doosje. Of was het nog een laag papier en tape? Uiteindelijk tot grote hilariteit van de inpakker verscheen het cadeau. Schoonzus kocht voor mij geen varken, geen sinaasappeltje of plankje worst van marsepein. Maar twee pakjes echte marsepein, rode en witte!

Beeldhouwen
Het was zo verrassend en leuk om geen bestaand marsepein-figuur te krijgen maar ongevormde marsepein. Het voelde ongeveer zoals Leonardo da Vinci keek naar een stuk marmer (hij zag daar als het ware het beeld al in opgesloten). In die twee blokken marsepein zag ik roosjes, cadeautjes, snoepjes en allerlei beestjes. Na de fimoklei ervaring is dit het volgende wat ik uit wil proberen. Kom maar op met die marsepeinklus!

Doen 
Vanavond rond een uur of negen was het energiepeil een eind gedaald. Tegenwoordig heb ik iets verzonnen op een laag energielevel of 'geen-zin-bui'. Bijvoorbeeld: na het eten heb ik zo geen zin in het opruimen van de pannenzooi. Dus dat zeg ik dan hardop: ik heb er geen zin in, ik doe het niet meer. En dan ga ik aan de slag. Helpt de laatste tijd ongekend goed. Dus ook vanavond: ooh wat ben ik futloos. En daarna ga ik aan de slag.
Op youtube kijk ik een aantal filmpjes hoe je dingen moet maken van marsepein. Dan het zeil op tafel en wat spullen erbij pakken (mesje, sateprikkers, bakmatje, beker als roller en poedersuiker). Na 60 minuutjes knutselen is mijn energieniveau niet gedaald maar zo ver gestegen dat ik dit blog nog tik. Om kwart voor 11 's avonds. Het enige wat ik nu echt moet doen is naar bed!  

vrijdag 25 november 2011

Gooi wat in mijn schoentje..

De post leverde vandaag een cadeautje af. Een doosje verpakt in cadeaupapier met een lintje eromheen. Omdat het geadresseerd was aan man en ik hem ook het plezier van het uitpakken gun moest ik de hele dag wachten. Door hard werken gaat een dag snel voorbij en liet ik het cadeau zien. Hij dacht dat het van mij was 'omdat ik lachte'. Niet dus. Onder de verpakking zat een adressticker van zijn baas. Dus dan was het vast de kart-cup die hem beloofd was. Ook niet! Bovenop een kaart met daarop: lekker bij een bakkie koffie.


maandag 21 november 2011

Groei


groei groei
groeien groei
groei groei groeien
groeien groei groei
groei groei groei groei
groeien groei groei groei
groei groeien groei groeien
groei groeien groeien groei
groei groei groei groeien groei
groeien groeien groeien groeien
groei groei groei groei groei groei
groeien groei groei groei groei groeien 
groei groei groeien groeien groei groei
groei groei groeien groeien groei groei groei
groeien groei groei groeien groeien groei groei
groei groei groei groeien groei groeien groeien
groeien groei groeien groei groeien groei groei
groei groeien groeien groei groei groeien groeien
groei groei groei groei groei groei groeien groei groei
bloeien bloei bloei bloei bloeien bloei bloei bloei bloeien

vrijdag 18 november 2011

Compensatieregeling

Wisselwerking
De zogenaamde laatste loodjes benemen de afgelopen weken mijn vrije tijd. Bijna alles gaat aan de kant om die laatste (goede) cijfers binnen te halen. Natuurlijk doe ik wel die dingen die moeten gebeuren maar alleen het hoogstnoodzakelijke. Om een soort structuur of regelmaat in te plannen is er een regel. Het is een soort van de 3R'en-regel van rust, reinheid en regelmaat. De mijne heet 4G en gaat zo: gewerkt, gekookt, geschrobt en geslapen.

Toch moet een mens af en toe eruit anders is het niet vol te houden. Mijn favoriete compensatie voor al het harde werken is een uitje naar de ruilwinkel*. Onderweg frisse mist snuiven en genieten van de voorpret. Bij de winkel is het meestal gezellig druk, zo ook vandaag. Net als de vorige keer zijn er weer bekenden van het azc. En er zijn spullen, veel spullen.
Ik kom thuis met vijf nieuwe aanwinsten, helemaal blij! Een lampje wat fantatisch lelijk is van kitscherigheid, een lapje stof, een baby-uiltje van wit keramiek, een gedichtenbundeltje en een 'schilderij'. Even de G van geschrobt erover en de nieuwe spullen zijn ingewijd! Alhoewel.. man is minder enthousiast bij thuiskomst, hij staart in stilte naar het lampje. 


Open en gedicht
Een andere compensatieregeling tref ik voor mijn taal. Hollands of Zeeuws praten, boeken of internet of de krant lezen en het typen van mailtjes of het schrijven van kaarten. Zo houd je de taalconditie op peil. Af en toe lees ik ook eens een gedichtenbundeltje. Vooral als ik het druk heb: je leest een bladzijde of tien binnen een minuut of twee.
Bij de ruilwinkel nam ik een boekje mee van Levi Weemoedt (ofwel Isaäck Jacobus van Wijk). Deze Nederlandse schrijver en dichter kan heerlijk cynisch, melancholisch en humoristisch dichten. Om een voorbeeld te geven twee korte gedichtjes van het wat luchtere soort.

Natuurlijke Historie
Als kind in zee o! rilde ik al
bij de gedáchte aan een kwal.
Maar de grootste kwallen, zo leerde ik later,
die zwemmen boven-, niet onder water.

Allimentatie 
De lucht is blauw
ik hou van jou 
ik blijf je trouw
dus teken ik gauw
die girocheque voor jou! 

* Bij de ruilwinkel leven je spullen in (kledingsstuk of kaasschaaf). Hiervoor krijg je een x-aantal punten. Met deze punten kun je nieuwe spulletjes 'kopen' in de winkel. Kosten en moeite kun je sparen en geen centje doet pijn om het zo te zeggen. Op de website vind je de openingstijden, voorwaarden en andere nieuwtjes.

zaterdag 12 november 2011

Kapoet

De speeltuin van de Vierlinden is top! Met twaalf kinderen naar de binnenspeeltuin geweest. Er waren twee lange, gedekte tafels voor ons gereserveerd in de speelruimte zelf. Jassen en schoenen uit, armbandje aan en gaan! Nog geen drie minuten later waren ook de begeleiders in de speeltuin. Wat een superplek! En niet alleen voor kinderen, het is net zoals het snoep van Haribo, ge-wel-dig. Om de grap even uit te leggen het volgende. De leus van het snoepmerk Haribo is: Haribo maakt kinderen blij, maar ook volwassenen horen daarbij. Of nog mooier bekt de zin in het Duits: Haribo macht Kinder froh und Erwachsene ebenso.

Toch is het wel jammer dat je zo geconfronteerd wordt met je leeftijd hè? Het valt niet mee om gewicht, lengte en conditie te meten aan de kinderen... En ik weet echt niet hoe het zit als je kind bent. Ieder kind heeft een redelijk vers paar oren en stembanden. Een rare combinatie want ze gillen alsof het hun oren niks kan schelen. Zelf was ik na een uur al helemaal horendol.
(afbeelding Vierlinden Goes)
Om eerlijk te zijn was ik wel een beetje blij toen het tijd was om terug te gaan. Lekker in de frisse (stille) buitenlucht. Het busje kwam gelukkig snel, op naar het azc. Door ruimtegebrek zit een mannetje van een jaar of vier bij me op schoot. Om niet in slaap te vallen benoem ik dingen. Het prachtige figuurtje doet ijverig mee om zijn Nederlandse woordenschat omhoog te krikken.
Het ventje wijst een auto aan: Joef, groen die goed! Bij deze: een groene stationwagon is een prima auto. Een witte auto of een Mercedes komt niet door de keuring trouwens. Ik wijs op een scooter: Kijk, een scooter! Ja. En een boot. En het stoplicht staat op groen. En daarna op geel. Op een rotonde rijdt een scooter voor ons in een behoorlijk tempo. Die scooter gaat hard! Ja. Toen nog wel. Een rotonde verder zegt het ventje: scooter doet rustig joef..  

Joef doet vanavond ook rustig. Joef is kapoet. Maar zoals een wijsneus het vanmiddag zei: eten, slapen en dan... GOEDEMORGEN!!

vrijdag 11 november 2011

Onkruid?


Een goede bezigheid in de herfst is het opruimen van bladeren. Even tussen schoolwerk en huishouden in naar buiten. De tuin knapt ervan op en ik volg gratis fitness in de buitenlucht. Bladeren, onkruid en alle dode zomerbloeiers verdwijnen in de container. Wat ik niet over mijn hart kan verkrijgen is het weghalen van mos.. Niks aan te doen want ik vind het fascinerend mooi spul en kan het soms goed gebruiken zoals vandaag.

Al een tijdje had ik een amaryllisbol in de keuken staan. Het doosje had ik 'in het zicht' gezet om de bol zo snel mogelijk te planten. Er zijn trouwens drie manieren om de bloem te laten bloeien: de bol planten in grond, de bol bedekken met mos of de bol gewoonweg neerzetten. Mijn goede voornemen stond er al een poosje en begon dus ook gewoon lekker op zichzelf uit te komen. Vanochtend kon ik er niet langer omheen, de steel was al bijna 10 cm lang.. Hup naar buiten en even knutselen.

Een uur hard werken in de tuin en als beloning binnen tien minuten een kadootje voor mezelf. Vrolijk bloempotje uit de kast, een amaryllisbol van €2, wat potgrond en gratis mos. Als alles goed gaat heb ik misschien op mijn verjaardag of met kerst een mooie bloem als tweede kado.

zaterdag 5 november 2011

Brilliant

Speel-oooo-theek
Soms zijn er van die momenten dan gaat er opeens een nieuwe wereld voor je open. De nieuw ontdekte wereld van deze week is de speel-o-theek. Het principe is hetzelfde als de bibliotheek, alleen leen je geen biblio maar speelgoed. Geniaal.

Eh..? O..
De Schatkist doet de naam eer aan. Ze zeggen wel eens: als een klein kind in een snoepwinkel. Ze hadden geen snoep maar wel ontzettend veel spelletjes! Nadat ik bij een mevrouw geinformeerd had over de mogelijkheden mezelf gelijk ingeschreven. Naam, adresgegevens, handtekeningetje. Prima in orde. Ik overhandig netjes het formulier. De mevrouw twijfelt even, zegt: eh.. kinderen? Ze wijst op de ruimte waar ik de naam, leeftijd en geboortedatum van mijn 5 kinderen kan zetten. Me van geen kwaad bewust leg ik uit dat we geen kinderen hebben. O...... Een collega helpt haar uit de vlaag van verstandsverbijstering. Het is gewoon lekker voor jezelf, toch? Geniaal.

Want van lenen krijg je nooit genoeg

De nieuwe wereld in de speel-o-theek doet me denken aan de bibliotheek. Wat was dat een ontdekking toentertijd! Het was heerlijk om gewoon niet een enkel boekje mee te mogen nemen. Maar gewoon 10 tegelijkertijd. Op mijn eigen pas! En gelezen dat we hebben. Het was zelfs zo erg dat ik vroegtijdig overstapte van niveau / genre. Als ik me niet vergis las ik in groep 7/8 van die romannetjes, in de brugklas stapte ik over naar spannende boeken / thrillers en daarna waagde ik me aan de literatuur. Mensenkinderen, als ik eraan denk wat de uitvinding van de bibliotheek voor mij betekent. Geniaal.
Even dienke
Vanavond hebben we ouderwets (gezellig) een spelletje gedaan. Een poosje geleden heb ik dit spel gezien in de betere boekhandel. Even dienke is een spel voor 2 - 6 personen over Zeeland. Van de fiches tot de vragen: alles gaat over Zeeland. Dankzij de speel-o-theek mochten we dit spel proberen. Dolgelukkig mijn ouders uitgenodigd voor een spelletje. Door het enthousiasme vergeten dat papa niet van spelletjes houdt. Dus de uitnodiging voor een spelletje veranderde in het proeven van een gekregen, zelfgemaakt bramenwijntje. Geloof het of niet: bij binnenkomst is gelijk iedereen rond het spel gaan zitten. Inclusief papa. Die uiteindelijk, met grote voorsprong, het spel wint. Geniaal.

Was gij (nr. 15)
Het tweede artikel wat ik heb geleend is een puzzel. Zoals al eerder gezegd: geen fotopuzzels alleen geillustreerde. Puzzels van Jan van Haasteren zijn al heel lang mijn favoriet. De afbeeldingen zijn cartoons van taferelen waar (bijna) alles misgaat. Typerend voor deze puzzels zijn de handtekeningen van de maker: haaievinnen, handjes en ogen die overal opduiken.
Nu ga ik eindelijk ontdekken wat het is om een Was Gij puzzel te maken. De tekenaar, Graham Thompson, maakte voor Jumbo drie soorten puzzels. Was Gij kun je krijgen als original, destiny of mystery. In original leg je neer wat de mensen van de afgebeelde plaat zien, in destiny puzzel je wat er gaat gebeuren en mystery is voor nadenkers die dankzij verbeelding de oplossing vinden.
Ik vind het nu al spannend wat ik moet gaan puzzelen. Ik heb nr. 15 uitgekozen. Of ja, uit de stapel gepakt, want ik ga ze toch allemaal maken.. De naam van de puzzel heet: lopend buffet. De plaat alleen al is hilarisch. Ik ben benieuwd wat ik moet puzzelen. Als je zoiets kan bedenken, een fantasie van hier tot Tokio moet je dan hebben. Geniaal.

dinsdag 1 november 2011

Bezigheidstherapie


Hobby
Wat is jou hobby of wat zijn jou hobby's? Met deze vragen 'kan ik zo niks'. Ik weet niet waarom maar ik waardeer deze vragen niet. Net zo min als ik van het woord hobby kan houden.
Als ik aan hobbys denk zie ik fanatiekelingen voor me. Zulke types waar John Williams bij moet komen omdat het uit de klauwen loopt. Of juist mensen die heel veel hobby's hebben zodat ze lekker actief overkomen. Bovendien doet het woord me denken aan de basisschool waar hobby iets is wat je verplicht moet noemen in een vriendenboekje.

Volgens de van Dale is een hobby een ontspannende bezigheid voor in de vrije tijd of een liefhebberij.

Punniken
De afgelopen dagen heb ik af en toe wat gepunnikt. Of het een hobby is? Ik doe het in mijn vrije tijd dat wel. Maar een ontspannen bezigheid? Nadat de opzet al 20x mislukt was voegt man eraan toe: oooh, dat doen ze op de kleuterschool toch ook..? Dan begrijp je dat ik gewoonweg niet kon opgeven. Het is gelukt en heb zelfs mijn eigen supersnelle techniek ontwikkeld. Optimaal gebruik van mijn vrije tijd (door de enorme snelheid), verstand op nul (ontspannen..) en kramp in mijn handen (door de nieuwe techniek). Geen hobby. Maar ik doe het graag.  

Bezigheden
Voor het omslachtig vragen naar iemands hobby's zijn er tegenwoordig andere vragen. Een erg prachtige is: wat is jou passie? Dit gaat ongetwijfeld nog veel verder dan 'liefhebberij'. Dan noem je hobby´s waardoor je geen vrije tijd (of geen geld) meer over hebt. Mijn passie is fruitautomaten klinkt echt raar trouwens...
Een andere is: waar hou jij je mee bezig? Ik begrijp dat er mensen zoals ik zijn die niet naar hobby's willen vragen. Maar van een beperkte keuze uit hobby's (er zeggen namelijk niet veel mensen schoonmaken of rekeningen betalen) slaat de vraag om naar een levensgrote vraag. Letterlijk. Als iemand aan mij zou vragen: waar hou jij je mee bezig? Mensenkinderen. Met slapen, opstaan, eten, werken... En daartussen lees ik de krant, ik fiets, ik vouw de was op. En terwijl ik dat doe houden mijn gedachten me bezig. Over het boek dat ik aan het lezen ben, over het eten wat ik ga koken of over... Hou op.
Sterker nog. Zelf hou ik me helemaal niet zo bezig. Ik word beziggehouden.

Zoutloos
Een van mijn antwoorden op een hobbyvraag is uitermate flauw. Het antwoord is voor de categorie sportvragen. Dit is blijkbaar een hobby die het grootste deel van je imago bepaald. Niet een vraag waar je de kans krijg om te blunderen. Toch krijg ik heel soms de neiging om te antwoorden: ik heb een duikbril en hardloopschoenen. Dus. En jij?

Kostenbatenanalyse
Nog even over hobby's die eigenlijk niet kunnen. Niet iedereen geeft openlijk toe dat strijken een erg ontspannen bezigheid is voor de vrije tijd. Want de ongeschreven regel zegt: strijken is geen vrije tijd en het is niet ontspannen. Zo vind ik 'vergelijken' een erg plezante bezigheid. Een middag alleen maar bungalowparken analyseren op de verschillen vind ik prima. De laatste tijd ben ik mobiele telefoons aan het vergelijken. Mijn vorige (3e nog maar sinds de komst van 'mobielen') is gecrasht na een val op het perron. Nu gebruik ik nog steeds de auto-telefoon, een afdankertje van man die in de auto lag zodat je altijd 112 kon bellen. Hoog tijd om dat ding weer terug in het dashboardkastje te doen. Maar nu nog even niet want ik ga eerst nog wat ontspannen rondhobbyen om te kijken welke telefoon het beste / mooiste / duurste / goedkoopste / handigste is.

maandag 31 oktober 2011

Kaartenverzameling

Een tijdje geleden heb ik beloofd om al mijn kaarten te laten zien. Op dit moment ben ik 69 dagen lid van postcrossing. Inmiddels heb ik 16 kaarten uit diverse landen gehad. De landen waar de kaarten vandaan komen zijn: Belarus, USA, Finland, China, Nederland, Polen, Duitsland, Taiwan, Singapore en India. Nr. 17 is een kaart uit Rusland als bedankje omdat ik een zelfgemaakte kaart had gestuurt. De kilometerteller voor ontvangen kaarten staat nu op 67,794km!  

woensdag 26 oktober 2011



Mijn vrouw rookt

Ik denk niet dat ik van vrouw verander
want liefde maakt van een man een blinde
mijn vrouw rookt ketting als geen ander
daarom noem ik haar mijn 'teer' beminde.

zaterdag 22 oktober 2011

Vrolijke paddo's

.....wat heb je te koop?
Voor degene die het nog niet wisten: het is herfst! Bij herfst horen boswandelingen, blaadjes, kastanjes en paddenstoelen. Als we niet letten op de teenslippers die de kinderen dragen is het ook herfst op het azc in Goes. Zo gingen we vorige week naar het bos waar we een enorme tas bladeren verzamelden. Op een rol behang hebben we een meterslang bos getekend en helemaal vol geplakt (met bladeren, eikels en takken).

Geel, groen en een beetje blauw met witte viltjes
Vandaag is het paddenstoelendag. Een simpel houten doosje wordt omgetoverd tot een paddenstoel. De grote klodders verf poetsen de 'joeffen' (= juffen) een beetje weg zodat ze goed kunnen drogen. Dat twee juffen tegen de verf blazen is wel raar. Maar het gaat juist heel goed droog dus blazen met z'n allen!
Geduld, wachten en rust zijn moeilijke Nederlandse woorden. Daavoor zijn er manden met viltstiften en een boekje met opdrachten. Een kleurplaat, een schrijfoefening, een punten-verbind-puzzel en een cijferoefening.

Kleurrijke herfst
Ondanks de harde wind buiten wordt het binnen steeds tropischer. Wie zegt dat een paddenstoel niet blauw met rood kan zijn? Of groen, geel en roze? Als alles droog is worden de stippen erop geplakt, dat maakt de paddenstoelen helemaal af. Nu kan iedereen een eigen paddenstoeldoosje meenemen om (herfst)schatten in te stoppen.



Het werk bij de Vrolijkheid is mijn wekelijkse portie gelukshormoon of geluksdrug. Het kost een flinke dosis energie maar het is zo leuk en oh-zo verslavend. En mijn Vrolijkheid-verslaving... die staat met stip op 1!

dinsdag 18 oktober 2011

Jammie Jamie!

Afgelopen week was vrij druk (vandaar de blog-stilte). Gelukkig is er dan altijd nog het weekend waarin een mens kan ontspannen. Een goede manier van ontspannen is voor mij koken & daarna lekker eten. In de meeste gevallen lekker eten, soms mislukt het ook wel eens om 'lekker' te koken. 
 
Afgelopen zondag heb ik een recept gemaakt uit Jamie's kookrevolutie: kebabs van varkensvlees. Met wat aanpassingen (ik had geen rozemarijn in huis en mijn man blieft geen paddenstoelen) het gerecht gemaakt. Heel even was ik bang dat het mis zou gaan. Als de spiesjes gaar zijn moeten ze even uit de pan, olijfolie + citroensap + honing erover en 30 seconden terug in de pan. En ja, honing verbrand snel. Even was er lichte paniek(geur) maar dat was helemaal voorbij toen alles op het bord lag. Heerlijk eten. Ontspannen. Genieten.

En wat het nog leuker maakt? Lees ik vandaag de nieuwe Allerhande (nr. 10), staat ook een recept van Jamie in. Zweedse gehaktballen met saus en vruchtenjam. En laat ik daar net alles voor in huis hebben. Tot aan de echte-Ikea-Zweedse-vruchten-jam toe! 

Mede mogelijk gemaakt door de bibliotheek, C1000 & Jamie Oliver.


maandag 10 oktober 2011

Man heeft een nadrukkelijke mening over alles
wat met schoonmaken te maken heeft.

vrijdag 7 oktober 2011

Ongewenst

Vervelend of niet vervelend
Sinds donderdagavond volg ik een ongewenst eetprogramma. Misschien herkent iemand het 'dieet' op de foto van de oma's tips afdeling. Een geraspt appeltje en gekookt water. Pure noodzaak maar geen plaag, een geraspt appeltje is heerlijk. En als ik mijn geheugen moet geloven: ik kreeg dit alleen als mijn buik echt ziek was. Tja.. Je kan niet altijd alles hebben!  

Niet-wens
Het woord ongewenst vind ik bijzonder apart. Daarom wil ik het volgende graag met jullie delen. 
Een wens is een verlangen naar iets. Zo kun je bij het uitblazen van verjaardagskaarsjes of een vallende ster een wens doen. En een verlanglijstje wordt ook wel wensenlijstje genoemd. Alhoewel er veel ongewenste dingen zijn, zoals bijwerkingen, spam of onkruid, heb ik nog nooit gehoord van het woord nietwens of onwens.
Als een wens iets is wat je graag wil dan is een niet-wens het tegenovergestelde. Zou het woord ongewenst in de buurt komen van een verlangen naar iets wat je niet graag wilt..?  

Wenskaarten
Om nog maar door te gaan over wensen: het aantal wenskaarten van mijn postcrossing staat nu gelijk: 12 - 12. Ik heb evenveel kaarten ontvangen als dat er verstuurd zijn. Alhoewel er alweer 4 onderweg zijn: een kaart naar Maleisië, China, Rusland en USA. De kaart naar Rusland is al 14 dagen onderweg, de kaart naar China nog maar 4 dagen. Misschien kan ik eens een foto-collage maken van alle kaarten die ik tot nu toe gekregen heb, van de verste tot de grootste toe.

woensdag 5 oktober 2011

Vroeger.. -zucht-

De oven ronkt weer lekker. Dit keer heb ik gekozen voor een snelle, veilige en effectieve methode: muffins bakken met cakemix. Zo is niet heel mijn werkblad vies en bezaaid met rommel maar slechts een half werkblad. Voor de duidelijkheid: muffinbeslag maken is niet mijn schoonste hobby. Ik maak hierbij niet mezelf maar vooral het bloem veel verwijten.   

Tijdens het mixen dacht ik aan vroeger. Je moet namelijk volgens de verpakking 3 minuten mixen. En 3 minuten mixen is best lang. Dat was vroeger zo, dat is nu nog zo. De geur van de oven, de mixer (ja, deze ruikt ook, heus!) en de mix doen me ook denken aan vroeger. Maar ook aan nu. Lekker 'rauwe' cakemix eten, heerlijk! Niks verandert tussen vroeger en nu.

Siliconen. Dat is het woord van verandering. Vroeger had mijn moeder een spatel van Tupperware. Ideaal. Dat ding was van knoerhard plastic zodat er genoeg mix aan de kom bleef om op te eten. Bovendien was de kom ook van knoerharde Tupperware, dus een beetje meegeven voor extra mix op de spatel zat er niet in. 2 - 0 
Tegenwoordig heb je de meest uiteenlopende dingen van siliconen. Ja, ook implantaten. Maar ik bedoel andere dingen voor dagelijks gebruik. Neem nou een simpele, siliconen spatel van action / xenos. Er blijft dus echt geen spetter cakemix in de kom. Daar helpt zelfs een knoerharde kom niet meer want er blijft NIETS over. Dus hier volgt een tip! voor moeders: koop vooral geen siliconen spatel.


Dan hebben we natuurlijk nog de cakeblikken. Tegenwoordig is het geen cakeblik meer maar een cakesilicoon ofwel cakevorm van siliconen. Jammer dat daar nog geen woord voor is. Een cakevorm zegt niks over het materiaal waarvan het gemaakt is. Trouwens ook niets over de vorm want een cakevorm kan zowel rond als langwerpig zijn...
Ter zake: een cakeblik of cakesilicoon is erg handig. Je hoeft niet zo precies de mix erin te doen want het is een groot, gapend gat. Vanavond werden het muffins dus gebruikte ik (siliconen) muffinvormpjes. Muffinvormpjes zijn een aanslag op het geduld. Prima, want af en toe moet dit getest worden. Met een siliconen spatel en een lepel, een gewone lepel hoor, lukt het me aardig om het beslag in de kleine vormpjes te krijgen.

Anekdote
Naast het feit dat ik anekdote gewoon een mooi woord vind wil ik proberen om er een te vertellen via dit blog. Een anekdote, het klinkt ook zo mooi, is een kort of lang humoristisch verhaal. Dus ik hoop dat ik het volgende een anekdote mag noemen.

Vroeger woonde ik als meisje met een Schouws dialect in een dorp waar de meeste mensen 'Bevelands' praten. Terwijl ik dus praatte over 'aerpels in vleish' hadden zij het over 'petaaten in vleeeis'. Ondanks de taalbariere was ik graag bij buu-vrouw. Tot groot geluk ging ze een cake bakken waar ik, en niemand anders, bij was. Ik weet niet of er toen ook al 3 minuten op het pakje stond want het duurde erg lang. Toen de mix bijna klaar was stapte mama binnen (moeders eten geen cakemix, die denken bijna altijd aan hun lijn). Koetjes, kalfjes en de bure maar mixen. Eindelijk klaar en daar komt een volle garde mijn kant op. 'Ierzo. Doeeeh mè lèkknn...' 
............
Ik verstond er niks van! Gelukkig zijn er dan nog supermoeders die zeggen: 'de bure vreag of je wil likke'. Geen probleem. En die andere garde wil ik ook wel.

zaterdag 1 oktober 2011

De zomer van 2011

Vanochtend iets te lang uitgeslapen. Gelukkig houden we tijd genoeg over om onze takenlijstjes af te werken. Manlief heeft geschuurd en geschilderd en.. er is weer 1 kozijn in de grond- en verflaag! Zelf heb ik 'huis-gehouden' en ben ik naar het AZC geweest. Het was lang geleden dat ik de kids gezien had, weer zo leuk om er te zijn! We hebben heerlijk buiten gewerkt. Tafels en materialen naar buiten gebracht, dan komen de kinderen vanzelf. Het opruimen ging ook als een zonnetje. Blijkbaar is het woord opruimen opeens heel duidelijk als er daarna het woord ijs volgt.  

Er was genoeg tijd en vooral genoeg zin voor een zomerbbq. Kolen op de barbecue, broodjes in de oven en een snelle salade maken. Gelijk wat extra vlees erop gelegd zodat we de volgende dag nog konden nagenieten (van het typische bbq-smaakje en het niet hoeven koken). Rond half 8 zijn we naar binnen gegaan, je merkt dan dat het toch al oktober is! Maar bijzonder is het wel: een zomerse dag aan het begin van het najaar.

1-10-2011, de warmste 1 oktober sinds 1902!



maandag 26 september 2011



Mijn 7+project (langer dan 7 dagen). Ik heb geprobeerd om iedere dag een woord te borduren. Het geborduurde is een woord wat die dag vaak voorkwam, iets wat gebeurde, een samenvatting of gewoon daarom. Ik moet eerlijk toegeven dat ik een dag overgeslagen heb. Ter compensatie heb ik er daarna twee op een dag gemaakt. Best lastig zo'n iedere-dag-project...

woensdag 21 september 2011

365+

Het broertje of zusje van Murphy's law heeft weer toegeslagen. Dit keer zie, hoor en lees ik opeens heel veel over 365-projecten. Kinderlijk eenvoudig: de boeken 365 olifantjes of Iedere dag een verhaaltje komen op hetzelfde neer. Een 365-dagen-project is 'iets' wat je iedere dag doet, net als iedere dag een verhaaltje voorlezen..

Foto-365

Voor het eerst zag ik dit fenomeen op youtube. Sommige mensen besluiten opeens om iedere dag een foto van zichzelf te maken. Het filmpje wat ik voor het eerst zag was van een vrouw die het niet 365 dagen maar 3 jaar lang volhield. De foto's monteert ze achter elkaar en wordt een filmpje. Er zijn meer van dit soort filmpjes te vinden op internet. Sommige mensen  houden het al meer dan 5 jaar lang vol om iedere dag een foto van zichzelf te nemen..


Meer 365
Niet alleen op internet maar ook in tijdschriften is veel te lezen over een dagelijks terugkerend project. Zo ook in mijn favoriete tijdschrift Flow. Ik een van de laatste nummers is een poster te vinden met 365 mogelijkheden wat je kunt (gaan) doen.

Bewonderenswaardig vind ik de mensen die een iedere dag project doen. Zelf ben ik niet zo van de 365+dingen. Misschien was het iemand al opgevallen, dit blog is ten slotte ook geen dagelijks terugkerende bezigheid. En dat is vast handig om erbij te vertellen. Ik plaats af en toe berichten voor eerder gemaakte berichten. Omdat het nieuwste bericht eerder gebeurd is dan het bericht wat er al stond dateer ik het nieuwste bericht op een eerdere datum dan het bericht wat al te lezen is. Dit is echt algebra maar het klopt wel.

Afgelopen dagen heb ik geprobeerd iedere dag iets te maken. Na mijn eindexamen van mijn beeldend werk heb ik nog steeds niet genoeg van borduren en taal. Vandaar dat ik iedere dag een (paar) woord(en) geborduurd heb. Ik heb er al 3... En gister had ik vrij (bruiloft). Misschien maak ik er vandaag nog een. Maar dat weet ik nog niet zeker.  

Elke dag..
Vorige week heb ik ergens een advertentie gezien voor een nieuwe tentoonstelling. Iedere keer denk ik aan de titel van de expositie: Elke dag een draadje..Borduren in gevangenisschap 1940 - 1945. (De expositie is nog tot 11 mei 2012 te zien in het Verzetsmuseum, Amsterdam.) Mensen smokkelden een naald in de zoom van hun kleding of in het eelt van hun handen om te kunnen handwerken. Vreemd is het om hier over na te denken en de contrasten te ontdekken. In 2011 is het vrij normaal dat iemand zichzelf dwingt iedere dag 'iets' te doen. Onze opgesloten medemensen in WOII hadden geen keus. Bij deze mag je kiezen welke groep meer bewondering verdient: de 365+ of de gevangenen. Mijn bewondering gaat uit naar het borduren van een ooievaar. Met feloranje snavel. Gemaakt in een concentratiekamp.

zaterdag 17 september 2011

12:41 - appeltaart!
(jammer dat ik geen geuren kan toevoegen!)

Appeltje - eitje!

Zoals gezegd: een appeltaart bakken van onze eigen appels. Volgens mijn voorraadgedachtes had ik, als een goede huisvrouw, alles in huis voor een lekkere appeltaart: appeltaartmix, appels, boter, bakblik, suiker en een oven.

De volgorde van de voorgeschreven stappen veranderde iets door warrigheid en haast: 
- Rooster in de oven en aan op 160 graden.
- Boter gewogen en in blokjes gesneden. Die moet dan maar even terug in de koelkast anders is het geen koude boter zoals op de verpakking staat.
- Appels geschild en in stukjes gesneden. Suiker, kaneel en rozijnen erbij. Hoppa, die bak is ook klaar.
- Boter weer uit de koelkast. Mixer en mix erbij gelegd. Even kijken, wat moet er met dat deeg? Boter mengen met mix. Daarna moet een ei in.....

Op m'n fietsje naar de koelkast van mama om een ei. Terugfietsen met een ei in mijn hand. Voel me net zo'n kind van 4 met een ei op een lepel. Poort weer van slot. Fiets snel neerzetten. Mobieltje, ei en sleutels in mijn handen. Ja, inderdaad. Kapot.

Zo snel mogelijk dat ei in een bakje! Red het niet, ei in de tuin. Handen wassen. Mobieltje / fiets / deurkruk afpoetsen... Terugfietsen om een nieuw ei. Papa bescheurd het helemaal, ik iets minder. Dit keer het ei in mijn fietstas gedaan. Ei heelhuids aangekomen.

Boter en mix mixen. Meel stuift alle kanten op, boter klontert lekker op grote dotten terwijl ik kleine klontjes wil. Stampen met de mixer helpt ook niet. Ei erbij helpt wel. Had toch mislukt geweest als ik het zonder gedaan had. Mix in de koelkast zegt de verpakking.

Na 20 seconden (doekje over het aanrecht) de mix weer uit de koelkast. Een dot kruimelmix in het bakblik, aanduwen. Beetje warme handen van het heel hard fietsen. En de 20 seconden koelkast voegen ook weinig toe. Deeg plakt goed aan mijn handen en minder goed aan het bakblik.

Appels erop, ruikt lekker. Vroeger kreeg ik altijd een schaaltje wat 'over' was. Niet aan denken, gas geven. Overige kruimelmix erop. Beetje weinig, mix zakt helemaal tussen de appeltjes. Geeft niks. De oven in en afwachten..

Ben nog steeds aan het afwachten. De kookwekker op het bureau tikt gewoon keihard verder. Helemaal niet irritant. Nog 3 minuten. Ik ben benieuwd hoe het is met mijn typische zaterdagochtendgevalletje..

maandag 12 september 2011

Apen gapen

Eenmaal, andermaal - apekooitje
Lang leve vakantieveilingen! Vorige week zaterdag besloten we de hotelbon voor een overnachting Arcen te gebruiken. Kon het niet nalaten om nog even te kijken of er weer andere veilingen waren. En impulsief als ik (soms) ben, huppa een bod! Twee tickets voor een dagje apenheul voor 2/3e van de prijs, ideaal. Twee blije kinderen die avond in huis. Maar toen miste er nog een hotel. Want Arcen ligt niet in de buurt van Apeldoorn. Dus binnen een kwartier was er een overnachting in een hotel in Bronckhorst  (het kleinste stadje van Nederland).  

Apenheul
En het was zo fantastisch! Ondanks de file en de regen was er een prima stemming. En als je dan vijf minuten binnen bent en er lopen mini-aapjes naast je. Grandioos. De doodshoofdaapjes waren al favoriet voor we alle andere dieren gezien hadden. Hier een overzicht van de hoogte- en dieptepunten:
- Het regende alleen het eerste halfuur van de dag.
- Puberende gorilla-leider kwam te laat opdagen bij de voederpresentatie. Dus hij moest eerst lijden omdat hij de brokken had gemist. Daarna mocht hij leiden, de vrouwen lieten braaf te stukken prei/appel/komkommer liggen als het te dicht bij hem in de buurt lag.
- De nieuwe aanwinsten van Apenheul, de neusapen, zijn ehm.. erg bijzonder.. Hun neus is grooooot! Een oude man is er niks bij, inclusief mee-eters en haartjes! Maar erg opvallend vonden we niet hun neus maar hun andere zaakje zeg maar. Knalrood met zwart. Tja.. Voor verdere details moet je zelf maar eens gaan kijken, het was erg aapart (sorry, beetje flauw).
- Bij de gebrilde doodshoofdaapjes was 's nachts een kleintje geboren. Moeder liep, nee rende en sprong, gewoon vrolijk rond in het bos! Heel erg bijzonder en ook wel speciaal dat wij als een van de eerste bezoekers hem/haar gezien hebben. Geslacht is namelijk onbekend tot het eerste onbedekte plasje.
- Apen lijken inderdaad veel op mensen, veel jonge apen gezien met AapDHD (oké, ook flauw inkoppertje).

     

Na deze gebeurtenissen nog een keertje teruggegaan naar de doodshoofdaapjes. Precies op tijd voor voedertijd. Daarna aapjes op schoot, op onze schouders, op de paraplu, op de tas, in de jas.. De aapjes zijn duidelijk verzot op alles wat rijdt: van kinderwagen tot rolstoel. Pril gezinsgeluk werd verstoord door een grijpgraag aapje. Vader, moeder en dochtertje in een kinderwagen. Binnen 5 seconden: floep, weg elastiekje! Het haar-fonteintje op het hoofd van het meisje bleef recht overeind staan en het meisje bleef even stoïcijns kijken als voorheen. Maar moeder en parkwachter duidelijk in paniek. Meer ongerust voor de aap dan voor het meisje overigens. 
Zelf hadden we ook nog een aardig accidentje. Een aapje was zo lief om bij manlief een drolletje in zijn de kraag van zijn jas te leggen (vastgelegd op video hoor!). Daarna bood ik, tegen de regels, een aapje een bamboetakje aan. Als dank beet het schatje in mijn vinger (helaas ook op gefilmd).

Schreeuwlelijk wonderaapje
Een paar weken geleden heb ik weer een waargebeurd verhaal gelezen. Het boek heet Kasey, het wonderaapje van Ellen Rogers. Het boek ligt in veel boekhandels en is sinds enkele weken bestseller-af in de bibliotheek. De schrijfster toont ons de wereld van haarzelf, haar zoon Ned en Kasey een kapucijnaapje. Door een verkeersongeluk moet Ned leven met heel erg veel beperkingen, hierdoor zou een hulphond zelfs bijna niets toevoegen. Via-via komt de familie bij de stichting van Helping Hands. Deze stichting traint kapucijnaapjes als hulpdieren. Als je wilt lachen om gekke bekken en (knappe) apenstreken of wilt huilen wat ze betekenen voor mensen met een heftige beperking kijk dan opwww.monkeyhelpers.org.

Vraag?
Heeft iemand voor dit voorgaande fenomeen een naam? Lees ik een boek over een slim aapje, een paar weken later zit haar soortgenoot op mijn schouder. Net zoiets als: je hebt trek en ziet overal reclames over eten. De wet van Murphy maar dan anders. Ik ben benieuwd of iemand hier een echte of prachtig verzonnen benaming voor heeft. 

Echt
Nog even over boeken. Sinds enkele jaren heb ik het 'boeksoort' waargebeurde verhalen ontdekt. Hier een aantal redenen waarom ik deze boeken graag lees en waarom je er ook voor zou kunnen kiezen. In veel boeken zijn een heleboel foto's te vinden van de hoofdpersonen (leuk!), het verhaal is echt gebeurd (dus geen verzonnen, moordend verhaal over pure onzin), de boeken zijn puur (de auteurs worden wel bijgestaan maar zijn over het algemeen geen literaire schrijvers) en het geeft zoveel voldoening. 
Momenteel lees ik Terug naar de jungle (Sabine Kuegler), het vervolg op Dochter van de jungle. De meest bijzondere boeken in dit genre zijn Mijn woestijn door Waris Dirie (erg heftig!) en hoog bovenaan op nr. 1 Mijn vriend Henry. Voor degene die niet kunnen wachten op een reservering in de bieb o.i.d.: laatstgenoemde boeken (en meer) staan hier in de boekenkast. 

zaterdag 10 september 2011

Oogst

Postcrossing
Afgelopen week heb ik mijn eerste kaart ontvangen! De skyline van Kansas city pronkt nu op de kastdeur. Vorige week dinsdag was mijn kaart aangekomen in Duitsland & kon ik dus een kaart van iemand verwachten. Meer dan een week heb ik moeten wachten maar het resultaat is er! Vanochtend stond manlief met een stapel post in zijn handen (wat de laatste weken dus zelden voorkwam). In een glimp zag ik een blauwe priorityzegel. Om zo te zeggen werd het even priorityblauw voor mijn ogen, hebben die stapel! En wat een verrassing: twee kaarten! Een hele, grote ouderwetse kaart uit Finland en een humoristische kaart met een quote uit Duitsland. Hier de quote: Es stimmt, dass Arbeit noch keinen umgebracht hat, aber warum ein Risiko eingehen? Op sommige dagen moet je de man Ronald Reagan gelijk geven. Vooral als het weer van afgelopen weken blijft aanhouden. Maar vandaag hadden wij andere spreuken in gedachten. 

Zwoegen en ploegen
Het takenlijstje voor de vrije zaterdag was vrij lang, de keuze was reuze zeg maar. De weersvoorspellingen waren zodanig dat manlief gelijk aan het schilderen gegaan is. Zelf ook blij dat de was eindelijk weer kon wapperen, ramen open en poetsen maar. De planning was dat we 's ochtends hard door zouden werken zodat de middag overbleef voor monumentendag! Maar echte werkers als we zijn.. Doorgegaan tot vijf uur 's middags! Kozijnen geschilderd, kleding gewassen en gevouwen, vaatwasser zijn gang laten gaan, afdak gewit, zonnescherm-'geraamte' afgepoetst, de nieuwe aankoop schoongemaakt (later daarover meer), stenen gesjouwd en de appelboom gesnoeid. Als je het langzaam uitspreekt is het een hele hoop, als je het moet uitvoeren nog een grotere hoop.
  
Oogsten
In de onze achtertuin staan een appel- en een perenboom. Het jaar dat we in het huis kwamen wonen was de oogst zo groot dat 1 appel voldoende was voor een 'pakje' appelflappen (= een pakje bladerdeeg). Na een fikse snoeibeurt hebben we ook een jammerlijke oogst meegemaakt: 0 appels, 2 mini peren. Dit jaar hebben we vol goede moed weer gehoopt op een nieuwe oogst. Aan het begin van het seizoen bleek dat meer wezens hun zinnen gezet hadden op de appelboom: een leger luizen. Door het weer en wind van de afgelopen tijd lagen er al wat appels op de grond (wat overigens weer andere legers aantrekt..). Maar vanmiddag toch aardig wat appeltjes geplukt! Volgende week een lekkere appeltaart bakken..

Daarna hebben we gelijk door het zure appeltje heen gebeten: de snoeischaar erin. Met het 200jarentuinplan in het achterhoofd moeten de twee boompjes wijken. Vanmiddag hebben we alvast alle takken eraf gehaald. Zo blijft het wat in evenwicht, dan lijkt niet alleen het weer maar ook de bomen alvast op de herfst. 

Aaa.....nekdote (als we het toch over appels hebben)
Lang geleden hadden we last van een appel-overschot (Zeeuwen en een boomgaard waar je gratis mag plukken). En na een paar keer appelmoes, appelcake, appel-compote, appeltaart was de spanning er wel af. Dus als we aan mama vroegen: wat hebben we bij de koffie? Dan zeiden we tegelijk: je mag drie keer raden... A.... De A van appeltaart dus. Of appelcake. Of appelmoes. Maar dat eet je niet bij de koffie. Alhoewel, tante eet haar biogarde het liefst met bramensap (zelfgeplukt en zelfgemaakt) en wat appelmoes. Hmm!


woensdag 7 september 2011

Hoge thee

Een tijdje geleden is mijn nichtje jarig geweest. Schoonzus vroeg of ik het zag zitten om een verjaardagsfeestje te organiseren. Natuurlijk, heel erg graag zelfs! Zes meisjes en drie jongens, inclusief jarige en broertje, waren de gelukkigen. Mijn nichtje is een echt meisje-meisje en verzot op alles wat daarmee te maken heeft. Uiteindelijk werd het thema van het feestje: een echte high-tea.  

Na alle gezellige drukte van de kadootjes uitpakken en het eten zijn we echt begonnen met de thee-dingen. De meisjes zouden zich gedragen als echte dames op een high tea en de jongens wilden wel galant voor de dames zijn, als een soort obers.
De eerste activiteit was het beschilderen van thee benodigdheden. De feestgangers vertelden wat er allemaal nodig is voor thee drinken: lepel, melk, theezakje, kom, suiker en water. Daarna mochten ze hun eigen set beschilderen, een glazen theekom en een bakje voor theezakjes van porselein. Een kop en schotel is niet handig op die leeftijd (de meesten lusten niet eens thee) en een glas / bakje kunnen voor veel dingen gebruikt worden, vandaar.

Het schilderen ging erg goed en was erg grappig: Ooooh dat geel is mooi. Mag ik zien? Ooooh dat lijkt wel goud! Zonder schroom pakken ze hun beker, een kwast en een dot verf en gaan! Zelfs de oren van de glazen werden niet overgeslagen.  

Tijdens het schilderen fluisterde nichtje in mijn oor dat ze heel graag wilde snoephappen. Voor het geval dat ik het zou vergeten. Maar er was helemaal geen tijd en aandacht meer voor snoephappen. Na het schilderen wilden ze allemaal buitenspelen. Kinderen naar buiten, servies in de oven en alles klaarzetten voor het thee drinken.  

Na het buitenspelen stond de tafel vol met allerlei lekkere versieringen. De cupcakes werden uitgedeeld door de jarige en het cake-versieren kon beginnen. De roze fondant was hard nodig om ervoor te zorgen dat alle snoepjes, chocolaatjes, hagelslagjes, hartjes, eet-papier-figuurtjes en lettertjes bleven plakken. De grootste versiering was een (brandend) kaarsje voor iedere cupcake. Blazen maar!

Het thee-drinken gebeurde ook in stijl. De dames en heren mochten kiezen uit verschillende soorten thee uit een theepot (echte thee, ranja en sap) of wijn-limonade. De heren kregen een grote mok en de dames dronken uit kopjes met hun pink omhoog. Op een gegeven moment kregen de meisjes zoveel kapsones dat ze niet aangesproken wensten te worden met dame maar met koningin...