Tot zover deze dag vandaag.. Dit beeld tekent wel een beetje hoe de dag er voornamelijk uitzag. Omdat Noa heupdysplasie heeft gehad, dit kan familiair zijn, moest kleine zus ook op controle. En laat ik het er op houden dat het niet helemaal goed is gegaan hoe het normaal zou moeten gaan. Dus om iets voor half 10 mezelf gemeld bij orthopedie (9.40uur een afspraak). Twee uur later ben ik nog nergens en zijn we nog steeds aan het wachten. Na twee uur geholpen, niet met een foto maar met een echo, en alles was gelukkig goed. Ben even naar orthopedie gelopen om te zeggen dat het fout is gegaan en dat we nu naar huis gaan in plaats van nog wachten op de orthopeed. Iets na 9 de deur uit en bijna kwart over 11 weer thuis, ik kan je vertellen dat het een hele grote les in geduld is geweest.
Het is gewoon balen dat je overal ziet dat het nog zoveel beter kan. Ik weet wel fouten zijn menselijk maar soms.. Dit ziekenhuis, en zo vele anderen, zouden zoveel meer opknappen als er duidelijke communicatie zou zijn tussen de verschillende disciplines! En dan ook, behalve tussen alle verschillende afdelingen in het ziekenhuis, tussen consultatiebureautje, huisarts en ziekenhuis. Ik ben me nog aan het afvragen of ik er een aantal telefoontjes tegenaan gooi om de onderste steen boven te krijgen. Ik ben bang dat het een tweede triatlon aan geduld en woedebeheersing wordt. En of dat de moeite waard is..?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten