Apen gapen

Eenmaal, andermaal - apekooitje

Lang leve vakantieveilingen! Vorige week zaterdag besloten we de hotelbon voor een overnachting Arcen te gebruiken. Kon het niet nalaten om nog even te kijken of er weer andere veilingen waren. En impulsief als ik (soms) ben, huppa een bod! Twee tickets voor een dagje apenheul voor 2/3e van de prijs, ideaal. Twee blije kinderen die avond in huis. Maar toen miste er nog een hotel. Want Arcen ligt niet in de buurt van Apeldoorn. Dus binnen een kwartier was er een overnachting in een hotel in Bronckhorst  (het kleinste stadje van Nederland).  

Apenheul

En het was zo fantastisch! Ondanks de file en de regen was er een prima stemming. En als je dan vijf minuten binnen bent en er lopen mini-aapjes naast je. Grandioos. De doodshoofdaapjes waren al favoriet voor we alle andere dieren gezien hadden. Hier een overzicht van de hoogte- en dieptepunten:

- Het regende alleen het eerste halfuur van de dag.
- Puberende gorilla-leider kwam te laat opdagen bij de voederpresentatie. Dus hij moest eerst lijden omdat hij de brokken had gemist. Daarna mocht hij leiden, de vrouwen lieten braaf te stukken prei/appel/komkommer liggen als het te dicht bij hem in de buurt lag.
- De nieuwe aanwinsten van Apenheul, de neusapen, zijn ehm.. erg bijzonder.. Hun neus is grooooot! Een oude man is er niks bij, inclusief mee-eters en haartjes! Maar erg opvallend vonden we niet hun neus maar hun andere zaakje zeg maar. Knalrood met zwart. Tja.. Voor verdere details moet je zelf maar eens gaan kijken, het was erg aapart (sorry, beetje flauw).
- Bij de gebrilde doodshoofdaapjes was 's nachts een kleintje geboren. Moeder liep, nee rende en sprong, gewoon vrolijk rond in het bos! Heel erg bijzonder en ook wel speciaal dat wij als een van de eerste bezoekers hem/haar gezien hebben. Geslacht is namelijk onbekend tot het eerste onbedekte plasje.
- Apen lijken inderdaad veel op mensen, veel jonge apen gezien met AapDHD (oké, ook flauw inkoppertje).

     

Na deze gebeurtenissen nog een keertje teruggegaan naar de doodshoofdaapjes. Precies op tijd voor voedertijd. Daarna aapjes op schoot, op onze schouders, op de paraplu, op de tas, in de jas.. De aapjes zijn duidelijk verzot op alles wat rijdt: van kinderwagen tot rolstoel. Pril gezinsgeluk werd verstoord door een grijpgraag aapje. Vader, moeder en dochtertje in een kinderwagen. Binnen 5 seconden: floep, weg elastiekje! Het haar-fonteintje op het hoofd van het meisje bleef recht overeind staan en het meisje bleef even stoïcijns kijken als voorheen. Maar moeder en parkwachter duidelijk in paniek. Meer ongerust voor de aap dan voor het meisje overigens. 
Zelf hadden we ook nog een aardig accidentje. Een aapje was zo lief om bij manlief een drolletje in zijn de kraag van zijn jas te leggen (vastgelegd op video hoor!). Daarna bood ik, tegen de regels, een aapje een bamboetakje aan. Als dank beet het schatje in mijn vinger (helaas ook op gefilmd).

Schreeuwlelijk wonderaapje

Een paar weken geleden heb ik weer een waargebeurd verhaal gelezen. Het boek heet Kasey, het wonderaapje van Ellen Rogers. Het boek ligt in veel boekhandels en is sinds enkele weken bestseller-af in de bibliotheek. De schrijfster toont ons de wereld van haarzelf, haar zoon Ned en Kasey een kapucijnaapje. Door een verkeersongeluk moet Ned leven met heel erg veel beperkingen, hierdoor zou een hulphond zelfs bijna niets toevoegen. Via-via komt de familie bij de stichting van Helping Hands. Deze stichting traint kapucijnaapjes als hulpdieren. Als je wilt lachen om gekke bekken en (knappe) apenstreken of wilt huilen wat ze betekenen voor mensen met een heftige beperking kijk dan op: www.monkeyhelpers.org.

Vraag?
Heeft iemand voor dit voorgaande fenomeen een naam? Lees ik een boek over een slim aapje, een paar weken later zit haar soortgenoot op mijn schouder. Net zoiets als: je hebt trek en ziet overal reclames over eten. De wet van Murphy maar dan anders. Ik ben benieuwd of iemand hier een echte of prachtig verzonnen benaming voor heeft. 

Echt

Nog even over boeken. Sinds enkele jaren heb ik het 'boeksoort' waargebeurde verhalen ontdekt. Hier een aantal redenen waarom ik deze boeken graag lees en waarom je er ook voor zou kunnen kiezen. In veel boeken zijn een heleboel foto's te vinden van de hoofdpersonen (leuk!), het verhaal is echt gebeurd (dus geen verzonnen, moordend verhaal over pure onzin), de boeken zijn puur (de auteurs worden wel bijgestaan maar zijn over het algemeen geen literaire schrijvers) en het geeft zoveel voldoening. 
Momenteel lees ik Terug naar de jungle (Sabine Kuegler), het vervolg op Dochter van de jungle. De meest bijzondere boeken in dit genre zijn Mijn woestijn door Waris Dirie (erg heftig!) en hoog bovenaan op nr. 1 Mijn vriend Henry. Voor degene die niet kunnen wachten op een reservering in de bieb o.i.d.: laatstgenoemde boeken (en meer) staan hier in de boekenkast.