Pagina's

zaterdag 10 september 2011

Oogst

Postcrossing
Afgelopen week heb ik mijn eerste kaart ontvangen! De skyline van Kansas city pronkt nu op de kastdeur. Vorige week dinsdag was mijn kaart aangekomen in Duitsland & kon ik dus een kaart van iemand verwachten. Meer dan een week heb ik moeten wachten maar het resultaat is er! Vanochtend stond manlief met een stapel post in zijn handen (wat de laatste weken dus zelden voorkwam). In een glimp zag ik een blauwe priorityzegel. Om zo te zeggen werd het even priorityblauw voor mijn ogen, hebben die stapel! En wat een verrassing: twee kaarten! Een hele, grote ouderwetse kaart uit Finland en een humoristische kaart met een quote uit Duitsland. Hier de quote: Es stimmt, dass Arbeit noch keinen umgebracht hat, aber warum ein Risiko eingehen? Op sommige dagen moet je de man Ronald Reagan gelijk geven. Vooral als het weer van afgelopen weken blijft aanhouden. Maar vandaag hadden wij andere spreuken in gedachten. 

Zwoegen en ploegen
Het takenlijstje voor de vrije zaterdag was vrij lang, de keuze was reuze zeg maar. De weersvoorspellingen waren zodanig dat manlief gelijk aan het schilderen gegaan is. Zelf ook blij dat de was eindelijk weer kon wapperen, ramen open en poetsen maar. De planning was dat we 's ochtends hard door zouden werken zodat de middag overbleef voor monumentendag! Maar echte werkers als we zijn.. Doorgegaan tot vijf uur 's middags! Kozijnen geschilderd, kleding gewassen en gevouwen, vaatwasser zijn gang laten gaan, afdak gewit, zonnescherm-'geraamte' afgepoetst, de nieuwe aankoop schoongemaakt (later daarover meer), stenen gesjouwd en de appelboom gesnoeid. Als je het langzaam uitspreekt is het een hele hoop, als je het moet uitvoeren nog een grotere hoop.
  
Oogsten
In de onze achtertuin staan een appel- en een perenboom. Het jaar dat we in het huis kwamen wonen was de oogst zo groot dat 1 appel voldoende was voor een 'pakje' appelflappen (= een pakje bladerdeeg). Na een fikse snoeibeurt hebben we ook een jammerlijke oogst meegemaakt: 0 appels, 2 mini peren. Dit jaar hebben we vol goede moed weer gehoopt op een nieuwe oogst. Aan het begin van het seizoen bleek dat meer wezens hun zinnen gezet hadden op de appelboom: een leger luizen. Door het weer en wind van de afgelopen tijd lagen er al wat appels op de grond (wat overigens weer andere legers aantrekt..). Maar vanmiddag toch aardig wat appeltjes geplukt! Volgende week een lekkere appeltaart bakken..

Daarna hebben we gelijk door het zure appeltje heen gebeten: de snoeischaar erin. Met het 200jarentuinplan in het achterhoofd moeten de twee boompjes wijken. Vanmiddag hebben we alvast alle takken eraf gehaald. Zo blijft het wat in evenwicht, dan lijkt niet alleen het weer maar ook de bomen alvast op de herfst. 

Aaa.....nekdote (als we het toch over appels hebben)
Lang geleden hadden we last van een appel-overschot (Zeeuwen en een boomgaard waar je gratis mag plukken). En na een paar keer appelmoes, appelcake, appel-compote, appeltaart was de spanning er wel af. Dus als we aan mama vroegen: wat hebben we bij de koffie? Dan zeiden we tegelijk: je mag drie keer raden... A.... De A van appeltaart dus. Of appelcake. Of appelmoes. Maar dat eet je niet bij de koffie. Alhoewel, tante eet haar biogarde het liefst met bramensap (zelfgeplukt en zelfgemaakt) en wat appelmoes. Hmm!


Geen opmerkingen:

Een reactie posten