Uiltje vangen

uil de; m -en bep. nachtroofvogel: er zijn o.a. kerk-, rans- en steenuilen || een ~tje knappen een dutje doen

Steenuil
Hier een staatsieportret van mijn twee uilen. De linkse vond ik als eerste bij de ruilwinkel, zijn maatje vond ik enkele weken later in hetzelfde schap. Bij de afdeling vazen en beeldjes speur ik altijd naar zoals ik het noem 'wit keramiek'. Alles wat door mijn esthetische beugel kan neem ik mee. Niet dat er hierdoor veel spullen in huis belanden, ik schijn kieskeurig te zijn.. Zo heb ik een keramieken 'hoofd', twee hoofden-bloempotjes, vier handen (twee boekensteunen en twee 'bakjes') en een klein vaasje met een hand. Oh ja, en een man met lange jas en gleufhoed die als lampvoet doorgaat. En niet te vergeten twee piepkleine gevelhuisjes met gaatjes in hun achterkant omdat ze officieel een peper- en zoutstel zijn.  

Uilskuiken
Sinds de aanschaf van de eerste uil zag ik ze vliegen. Opeens vond ik overal uilen: in woonbladen, als dessin op een stof en in diverse winkels. Een van deze winkels was de juwelier. In een draaimolen vol sieraden hingen allemaal ouderwetse bedeltjes zoals ik die vroeger aan mijn ketting had. Daar hing een mooie uil. Had ik het geluk dat ik een paar weken later jarig was. 
Blijkbaar hebben (bijna) alle bedeltjes een betekenis, het kadootje van man riep gelijk vragen op. Om de hoezo-vraag te beantwoorden het volgende. Het uiltje aan mijn hals vind ik 'gewoon leuk en mooi' en een beetje toepasselijk voor mijn 25e verjaardag / diploma. De ene keer noem ik het een uiltje, de andere keer een uilskuilen. Als het uiltje rinkelt aan de ketting helpt het me herinneren om alles met wijsheid te doen, als ik in gedachten aan het uilskuiken zit zorgt dit voor wat relativeringsvermogen. En verder zijn uilen gewoon interessant. Punt.