De dag waarop negen eieren verdwenen

Gebak verdient den mensch
Op internet zag ik laatst hoe de mooiste schuimtaarten ofwel meringue taarten gemaakt werden. Deze taarten worden gemaakt door eiwit stijf te kloppen, eventuele toevoegingen erbij te doen en daarna in de oven bakken. Samen met mama hadden we het over wat te doen met het eigeel wat je overhoudt bij zo een recept. Op internet is hier genoeg over te vinden en ik vond de ideale oplossing. 

Al langer had ik het idee om kokosmacronen te maken, in de voorraadkast staat een trommel met kokosrasp. Bedoelt om lekker over een bolletje ijs of door de muesli te doen. Beide dingen eet ik bijna nooit dus staat de kokos er nog. Kokosmacronen maken gaat op dezelfde manier als meringue namelijk met stijfgeklopt eiwit. Daar voeg je langzaam, al kloppend, suiker aan toe, een theelepeltje vanille-essence (mijn eigen gemaakte natuurlijk!) en als laatste spatel je de kokos erdoor. Eenmaal in de oven werd ik onzeker door de nog wat papperige koeken waardoor ik ze te lang in de oven gelaten heb. Het koekkantje is hierdoor te bruin en te knapperig. Maar zo voor een eerste keer is het heus niet gek en ze smaken prima!

Voor de drie eidooiers vond ik een recept voor bakkersroom. Niet dat ik van plan was om puddingbroodjes of een slagroomtaart te maken, dit was teveel van het goede. Het werden custard cakes die eenvoudig te maken zijn. Het recept voor de bakkersroom-cupcakes staat op Pauline's blog. Ze legt niet alleen uit hoe de cupcakes gemaakt moeten worden maar ook de room. Zelf had ik geen volle melk maar heb ik iets ongeveer 300ml halfvolle melk gebruikt, de melk heb ik iets langer doorgekookt zodat meer water kon verdampen en je vanzelf vollere melk krijgt. Ondanks dat het boter-ei-suiker-mengsel niet mooi eruitzag, heel grof van structuur en net alsof het geschift was, zijn ze prachtig uit de oven gekomen. 

Op het moment dat de cupcakes uit de oven kwamen had ik mezelf net bedient met drie wentelteefjes en een halve kokosmacroon. Begrijpelijk dat ik niet de puf had om een cupcake te proeven. Dus hoe het smaakt kan ik nog niet vertellen al hoop ik dat dit ook wel snor zit! 

Gemak dient den mensch
Vrijdagavond is vaak 'visite-avond' en zo ook staat dit vanavond bij ons op de planning. Aangezien man al twee avonden bezet was deze week wil hij eerst nog sporten vanavond, gelijk heeft ie. Dit veroorzaakte wel de vraag: "Kunnen we dan om vijf uur al eten?" (op deze manier kan hij zowel kracht- en duurtraining doen). Over een halfuurtje vertrek ik richting het azc voor de muziekmiddag, rond een uur of vijf kom ik weer thuis. Aangezien ik niet binnen 5 minuten een gezonde maaltijd kan 'toveren' (overigens kun je veel lekkere, gezonde dingen in 15 minuten klaarmaken heb ik gemerkt!) heb ik mezelf alvast voorbereid. Een witloftaart. 

Even inspiratie opgedaan op internet, de rest er zelf omheen verzonnen. Uitje, knoflook, witlof, aardappel, paar plakjes ham / kaas, twee eieren en heel ongezond ging er ook nog een half pakje crème fraîche doorheen. Tegenwoordig is het zo dat als ik iets hoor, zie of ruik wat me zint ik dat binnen zo kort mogelijke tijd ook wil. Of het de geur van cake is die net uit de oven komt (sorry mama en man, de twee porties zijn al op want het eerste stuk heb ik direct, nog warm gegeten en de rest volgde 's avonds bij de thee) of een pakje crème fraîche in de koelkastdeur waar mijn oog op valt.. 

Goed, ik dwaal af terwijl ik mijn tijd niet zou moeten verdoen. De witloftaart zit alweer een kwartier in de oven, de oven zet ik straks uit en degene die het eerst thuis is zet de oven weer aan. Nu ga ik me eerst klaarmaken voor een nieuwe, muzikale middag op het azc. Hopelijk zijn de kinderen geen weersspiegeling (voor een ieder die deze woordgrap niet kan waarderen, excuses) en gaat alles goed. Natuurlijk hoop ik ook dat de groentetaart ons smaakt en we een fijne visite-avond hebben. Voor iedereen die dit leest ook eet smakelijk en een fijne vrijdagavond!