Rozig

Druk met baby, de rentree bij het azc (dat klinkt leuk toch?), Tupperware, het huishouden en wat aandacht voor manlief. En daarnaast die vervelende bezoekjes, er ging dit jaar nog geen week voorbij dat er geen wacht- of spreekkamer bezocht werd bij huisarts, kinderfysio of ziekenhuis! De afgelopen tijd ben ik vaker in het ziekenhuis geweest dan al die voorgaande jaren.. Maar alles voor het goede doel. Dochterlief hoeft de bandage alleen aan tijdens het slapen en mijn hart op hol met 36 weken zwangerschap was 'gewoon een foutje'.

Dus hoe vaak ik nog ga roepen dat ik weer meer ga doen op creatief gebied, ik heb werkelijk geen idee. Ik roep het net zo lang totdat er daadwerkelijk 'iets' is geproduceerd wat niet eetbaar is. En dan bedoel ik niet die hamkaas-muffins die gruwelijk mislukten en rechtstreeks in de prullenbak belanden maar iets van papier, stof of ander materiaal.

Tot slot nog een foto over mijn rentree bij het azc en, omdat het zo ongeveer een gewoonte gaat worden, iets ´eetbaars´ erbij. Dit keer vetvrije chips uit de magnetron: aardappels dun snijden, op een bord leggen, wat zout of kruiden erop strooien en 'bakken' in de magnetron. Het bloemetje hoort bij de rentree op het azc. Afgelopen zaterdag was ik uitgenodigd om de baby te komen showen bij een familie. Ze hadden het zo mooi mogelijk gemaakt door de tafels bij elkaar te zetten met daarop een schaal fruit, wat snoepjes, verschillende knuffeltjes en een bloemetje. De kinderen hadden knuffeltjes uitgekozen bij de ruilwinkel voor de baby en wij kregen een mooie, roze mini-hortensia. Het is heerlijk om me weer onder te dompelen in de wereld van bijna grenzenloze gastvrijheid en warmte. Alle vier de gezinsleden vroegen toen man ook kwam: "Chai (thee) of koffie?". Na vier keer vriendelijk te hebben bedankt legde de oudste dochter uit: "In Afghanistan wij moeten vragen, heel veel, koffie of thee, altijd.". Kunnen wij Nederlanders nog wat van leren.