Ze groeien! En dan heb ik het niet over de plantjes maar over 'mijn' taalkoppel. In het blog van vorige week donderdag vertelde ik over mijn nieuwe vrijwilligersbaan als taalcoach. Vorige week maandag ben ik officieel begonnen met deze taak. En deze mensen doen het zo goed dat ik vol trots hierover wil vertellen.
Taalcoach
Het project taalmaatjes bestaat al langer binnen diverse gemeenten. Een taalmaatje of taalcoach is een vrijwilliger die nieuwe, anderstalige bewoners wegwijs maakt in de woonplaats. Sinds januari is Vluchtelingenwerk Zeeland gestart met het project taalontmoetingen op azc Goes. Hier worden inwoners uit de gemeente Goes gekoppeld aan (jong)volwassen asielzoekers. Dit project richt zich dus op mensen die nog geen vaste woonplaats hebben maar nog op het azc leven. Hierdoor wordt de Nederlandse taal in een nog vroeger stadium geleerd en gestimuleerd. Bovendien komen de inwoners van Goes meer te weten over het azc en de bewoners. Een project, twee goede doelen.
Voorlezen
Het project is niet alleen voor jongeren of volwassenen. Het tweede gedeelte van het project is het voorleesproject met de kinderen van 4 - 12. Dit project wordt uitgevoerd door de mensen van de Vrolijkheid waar ik dus ook bij hoor. Momenteel bouwen we wekelijks de verhalentent op. Een kleurrijke tent waarin we een verhaal vertellen. Daarna doen we buiten de tent een activiteit binnen het thema van het verhaal. Een onwijs leuk en uitdagend project. Helaas kan ik jullie weinig foto's laten zien i.v.m. de veiligheid van de kinderen (sommigen zijn niet voor niets gevlucht!). Maar wie weet kan ik binnenkort iets laten zien.
Groei met een oe
Terug naar de taalcoaching. Dat Nederlands een lastige taal is wist ik al een tijdje. Maar dat het zo lastig is wist ik niet. Met kinderen praat je op een heel ander niveau dan met volwassenen. Bovendien leren de kinderen in mum van tijd Nederlands op school. Mijn taalmaatjes zijn 22 en 21 jaar en dus niet meer leerplichtig. Vandaar dat het na de basiscursus Nederlands ophield voor hen. En het is ook niet zo dat Nepalees veel op het Nederlands lijkt. Dus gingen we vorige week bij de eerste afspraak gelijk naar de bibliotheek. Informatieve kinderboeken over allerlei onderwerpen.
De problemen doen zich gelijk al voor als het gaat om moeilijke klanken zoals de oe, u, e, r of g. Of de vervoegingen van sommige (onregelmatige) werkwoorden leveren ook vraagtekens op. En dan de klemtoon, de zinsbouw en korte of lange aoue's. Maar ze hebben hard geoefend en oneindig veel vragen gesteld. We waren zo ver dat we gisteren om de reservering geweest van heuse grammatica- en spellingsboeken. Waarzo? Bij de bieb, dat is de afkorting van bibliotheek.
Vensterbankgroen: op de foto zien jullie de ontkiemde zaadjes. Ik kan (nog) niet vertellen of dit rotsschild of petunia is. Maar nog een week wachten geeft waarschijnlijk meer duidelijkheid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten